Rozdział 1

Widzę ich. Leżą na trawie, rozkoszując się promieniami słońca. Podeszłam do nich i położyłam się między nimi, tak bez żadnego słowa. Patrzyłam w chmury, tyle różnych kształtów które przypominają tyle rzeczy.
Po dość długim czasie Gabrielle gwałtownie, poniosła się, zarazem podnosząc mnie i przytuliła mówiąc:
- dziewczyno co tak długo się nie odzywałaś, żadnych znaków życia?! Wykrzyknęła Gabrielle
- Przepraszam, ale ostatnio miałam dużo spraw na głowie. Odpowiadam bardzo cichutko.Jason tylko patrzył się na mnie z lekkim zmartwieniem. Nie rozumiem nikogo. Wszyscy na mnie patrzą jakbym miała coś nie tak z psychiką. Oderwałam się z uścisku dziewczyny. I oddalałam się powoli od nich.
- Gdzie idziesz? chłopak ze zdziwieniem  wraz z Gabrielle bacznie przyglądają mi się.
- Idę. Odpowiadam. Nie mam ochoty z nikim rozmawiać. No może jak na razie. Minęło trochę czasu jak doszłam do domu. Moich rodziców nie było. Mogłam się domyślić, że ich nie będzie. Nie zamknęli domu, bo nawet nie mamy, czym zamknąć drzwi. Umyłam się,  uczesałam, następnie ubrałam prostą, granatową, z kołnierzykiem sukienkę do kolan i baleriny. Ujrzałam siebie w lustrze. Patrzę i patrzę na siebie.Co jest ze mną nie tak?! Wyglądam jak reszta dystryktu. Walnęłam pięścią w lustro, nie wiem czemu to zrobiłam. Lustro rozbiło się częściowo. Syknęłam z bólu. Pięść cała krwawiła , wzięłam pierwszą lepszą szmatkę i trzymałam w niej pięść, następnie zawinęłam nią. Po incydencie wyszłam od razu z chatki. 15 minut później stałam koło Gabrielle. Nie zwracała dosyć na mnie uwagi, lecz gdy popatrzyła na mnie przez chwile z naburmuszoną miną i podniosła moją prawą rękę.
- Coś ty zrobiła z ręką?!
- Nieważne. Skaleczyłam się i tyle.Wszyscy spostrzegli  Sally. Opiekunkę trybutów z naszego dystryktu.
- Proszę o uwagę. Witam, witam  na tegorocznych 69 Głodowych Igrzyskach!
Nie mogę na nią patrzeć. Różowa peruka, mocny makijaż, jej ubiór. Chciało mi się śmiać zarazem rzygać.
- Więc zaczynamy losowanie moi kochani! Damy mają pierwszeństwo.
Patrzę na jej rękę, która jest już w szklanej kuli pełnej karteczek imion i nazwisk każdej dziewczyny z dystryktu. Wzięła karteczkę. Gabrielle wzięła mnie za rękę. To była jedyna rzecz której się bała. Losowanie trybutki na igrzyska.
- Nelly Orton !!! Proszę ciebie ujawnij się kochanie.
Kompletnie mnie zamurowało, nie bałam się aczkolwiek się zdziwiłam. Chciałam się zgłosić na igrzyska, ale nie wiem czy miałabym tyle odwagi na to. Moja przyjaciółka oderwała swoją rękę od mojej. Popatrzyła się na mnie powstrzymując łzy. Tym razem wszyscy patrzyli się na nas. Poszłam już, lecz nie czułam strachu. Nie wiem czy w ogóle w tej chwili coś czułam. Sally pomogła mi wejść. Uśmiechała się przy tym. Nie wiem jak mogła w takich chwilach się uśmiechać, to ona właśnie losuje przypadkowe osoby na śmierć.
- Kwiatuszku to twoja siostra?
Miałam tysiące myśli w swojej głowie. Nie chciałam odpowiadać na to pytanie. Miałam już ochotę rozpłakać się gdy usłyszałam słowo "siostra"
- Nie. Odpowiedziałam oschle. A tak w ogóle to co ją to obchodziło? Właśnie miała zapewnię wszystkich gdzieś.
- Dobrze teraz chłopcy. Znowu wsadzą swoją rękę tym razem do drugiej kuli wybiera pierwszą lepszą karteczkę.
- trybutem 69 Igrzysk zostaje,  Jason Coper !
Nie mogę uwierzyć. Jason?! Nie, nie tylko nie on! Widziałam minę Gabrielle zaczęła płakać, jednak nikt nie zwracał na nią uwagi tylko na Jasona, jednak on stał zastanawiając się czy już ruszyć.
- Zgłaszam się na trybuta!
Sally zrobiła zdziwioną misje. Nie dziwie się jej, każdy był zdziwiony ponad 7 lat nie było żadnego chętnego trybuta.dzięki Bogu, że się zgłosił!Kojarzę go to  chyba Erick, jest ode mnie starszy o 2 lata. Nie przepadałam za nim. Ale poczułam wielką ulgę, kiedy zgłosił się za niego. Erick popatrzył się tylko na mnie i podał mi dłoń. Odwzajemniłam jego uścisk. Widziałam jak patrzy się na moja rękę, którą mu podałam, niespecjalnie zwracałam na to uwagę
- Oto trybuci 69 Igrzysk ! I niechaj wam los sprzyja!

  _________________________

I jak 1 rozdział? Mam małe pytanko, czy ktoś wgl czyta te opowiadaie? :c

bo nie wiem czy opłaca się pisać dalej...